Dzień czwarty. Rejs trwa

Płyniemy już czwarty dzień. W rozważaniu na ten dzień ks. Tomek prosił, abyśmy dostrzegli w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie jej uniwersalny charakter. Stanowi o tym jej odniesienie do Przykazania Miłości. Znawca Prawa pyta: Kto jest moim bliźnim? W odpowiedzi słyszy opowieść Jezusa o miłosiernym Samarytaninie.

Każdy z nas jest inny, wyjątkowy. My jako ludzie, kiedy porównujemy się do świata zwierząt, odkrywamy zależność od innej osoby, szukamy drugiego człowieka, relacji z nim. I w tym szukaniu jest odnajdowanie Pana Boga. «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc» (Rdz 2, 18)..

W historii o miłosiernym Samarytaninie pojawiają się konkretni ludzie. Wstawiając imiona, okrylibyśmy pewien dramatyzm. Przez uniwersalność tej historii możemy ją odkryć także w naszym życiu. «Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.» (Łk 10, 31-32). Natomiast Samarytanin gdy go zobaczył, nie tylko nie odszedł, ale wzruszył się głęboko (por. Łk 10, 33).

Strumienie Miłosierdzia zaczynają się w oczach, w łzach Samarytanina, w jego wzruszeniu. 

Kolejno podejmowane kroki sprawiają, że tu prawdziwie rozpoczyna się strumień miłosierdzia. Samarytanin przede wszystkim dał czas. O ile kapłan i lewita zastanawiali się „co ze mną będzie jak mu pomogę”, o tyle Samarytanin zastanowiał się „co z nim będzie?”. Miłosierdzie to jest właśnie to pytanie: „co z nim będzie?” To nie jest pytanie o siebie, bowiem w istocie to egoizm (z gr. idiotes), ale to jest pytanie o drugiego człowieka – człowieka, którego się kocha.

Miłosierdzie zakłada ingerencję w życie człowieka. Samarytanin rozerwał swoje szaty, stracił coś, opatrzył go, dał dwa denary, zawiózł do gospody, poprosił o opiekę i obiecał, że zwróci wszystkie koszta (por. Łk 10, 34-35). Na zakończenie katechezy ks. Tomek jeszcze raz poprosił, abyśmy tę przypowieść przeczytali w kontekście naszego życia.

Zadumani, z pytaniami postawionymi do rozważania, uczestnicy Wielkiego Połowu udali się na warsztaty, by dalej szlifować swoje talenty. Pogoda cały czas nam sprzyja, więc jest też okazja by zaczerpnąć odpoczynku, spacerując przepiękną promenadą na białogórską plażę.

Nasi klerycy ponownie stanęli na wysokości zadania prowadząc kolejną szkołę modlitwy. Bardzo ciekawie omówili jedną z metod odmawiania różańca, tj. różaniec z dopowiedzeniami.

Przeżywając Eucharystię i wsłuchując się w liturgię Słowa okrywaliśmy Królestwo Nowego Jeruzalem. Ks. Olek w swoim kazaniu przykuł naszą uwagę do słowa „widzieć”, które króluje w dzisiejszej Ewangelii. Filip do Natanaela: „Chodź i zobacz”, gdy ten idzie, okazuje się, że już został zobaczony przez Jezusa. Gdy człowiek pozwoli na to, by być wprowadzonym w rzeczywistość Pana Boga, to Pan Bóg go wciąga, widzi nas po to, aby się nami opiekować. Jest to rzeczywistość bardzo intymna. Najbardziej dajesz się zobaczyć na adoracji, podczas której ty patrzysz na Jezusa, a On patrzy na ciebie.

Ks. Olek jest na Wielkim Połowie już po raz trzeci. Kapłan podzielił się świadectwem o działaniu Pana Boga w jego życiu od tamtego czasu. Poprzez osobiste 33-dniowe rekolekcje oddania się Maryi, potem parafialne, poprzez oddanie się św. Józefowi odczytywał ogromne pragnienie, aby w parafii, w której jest proboszczem, była Wieczysta Adoracja Najświętszego Sakramentu. Prosił też swoich parafian o modlitwę i rozeznanie. Dziś minęło dokładnie 5 miesięcy, od kiedy to pragnienie serca się zrealizowało, bowiem 25 marca 2022 r. w parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Skorzewie koło Kościerzyny ustanowiono Wieczystą Adorację Najświętszego Sakramentu. Główną intencją jest wynagradzanie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy nasze i całego świata. 

Dzień pełen wrażeń zakończyliśmy pogodnym wieczorem, korzystając z dobrodziejstw terenu wokół domu rekolekcyjnego. Była więc zabawa na placu zabaw, gra w tenisa, w siatkówkę i ognisko z przepysznymi pieczonymi kiełbaskami. Nie zabrało oczywiście dobrej muzyki, rozmów i tańców.